Lago Titicaca
Door: Webmaster
15 April 2011 | Peru, Puno
Hola todos!
Afgelopen maandag zijn we met de bus vanuit La Paz naar Copacabana vertrokken om Lago Titicaca te bekijken. Veertig procent van het meer behoort tot Bolivia en de overige zestig procent behoort tot Peru. Lago Titicaca ligt op een hoogte van 3800 meter en is daarmee het hoogste meer van de wereld.
Eenmaal aangekomen in Copacabana gelijk de boot gepakt naar Isla del Sol. Hier werd de boot opgewacht door vele jonge kinderen. Ze probeerden je allemaal in hun hostel te krijgen. Het eigenlijke dorp aan de zuidkant van het eiland ligt boven op de berg. Aangezien wij geen zin hadden om met onze backpack de berg op te lopen hebben we een hostel vlak bij de haven uitgekozen. Het hostel werd gerund door een vrouw in mooie Boliviaanse klederdracht. Ze was erg lief en behulpzaam dus we besloten ook om bij haar te eten en te onbijten. Het was erg aandoenlijk om te zien hoe erg zij haar best deed om het ons naar de zin te maken. Ik moest wel erg wennen aan de kou 's nachts. Heb gewoon in mijn thermoshirt geslapen met de wollen sokken aan!
De volgende ochtend was het tijd om te gaan trainen voor de Nijmeegse vierdaagse. We zijn met de boot van het zuiden naar het noorden gegaan en van daaruit was er een mooie wandeling terug naar het zuiden. Het was in totaal 9km en dan denk je: ach 9km dat loop je in minder dan 2 uur. Maar het was niet zomaar 9km, nee, continu klimmen en afdalen op een hoogte van 3800 meter! Dat betekend dat je snel en vaak compleet buiten adem bent! Al met al wel een goede oefening dus.
Woensdag met de bus naar Puno in Peru gegaan. De stempels halen bij de grenzen van Bolivia en Peru ging verbazingwekkend snel. Zo snel hadden we het eigenlijk nog niet meegemaakt!
Vandaag heb ik een dagtour gedaan naar Uros islands en Taquile island. Uros islands zijn drijvende eilanden. Alles is gemaakt van riet. Vele boten vol toeristen vertrokken die ochtend vanuit de haven van Puno. Eenmaal aangekomen bij Uros zag je op verschillende eilanden de lokale mensen klaar staan om ons te ontvangen. Een ontzettend genant gevoel bekroop mij onmiddelijk. Toen we dichterbij kwamen werd mij duidelijk dat echt alles van riet is. Met een brok in mijn keel en met tranen in mijn ogen besefte ik mij onder welke omstandigheden deze mensen leven.
De president van het eiland dat wij bezochten legde ons uit dat er een blok met zand en riet te water gelaten wordt. Dit wordt vast gezet met ankers en daarna worden er verschillende lagen riet overheen gelegd. Daar bovenop worden de huizen van riet gebouwd. Een eiland blijft 40 jaar bestaan. Om te laten zien dat het echt een drijvend eiland is lieten ze door middel van een touw zien dat het rondom het eiland 18 meter diep is. De mensen hier leven van het jagen en het vissen en sinds jaren ook van het toerisme. De mensen namen ons mee hun huis in zodat we dit konden bekijken. Daarna kregen we de gelegenheid om souvenirs te kopen. Tsja dat doe je wel als je je zo geneerd.
De volgende stop was Taquile. Hier leeft een andere stam met andere gewoonten. Zo dragen de getrouwde mannen een rode muts en dragen de vrijgezelle jongens die op zoek zijn naar een vriendin een rode muts met een witte punt. De meesten trouwen rond hun 20e. Scheiden gebeurd op dit eiland niet. Mocht je partner overlijden dan hertrouw je niet. Wanneer de jongen de hand van zijn vriendin gaat vragen bij haar vader gooit de vader water in de muts. Wanneer het water er snel uitstroomt betekend dit dat hij geen goede man is voor zijn dochter. De vrouwen laten hun haar groeien. Wanneer ze gaan trouwen maken ze van hun haar een riem voor hun man. Dit als eerbetoon voor hun man.
We hebben op dit eiland bij een familie gegeten. De mannen (bejaarde mannen) stonden de hele tijd te breien. Na het eten werd er gedanst en gezongen. Natuurlijk, het is net alsof ze weten dat ik het niet kan, werd ik uitgekozen om te dansen! Maar zelfs voor een a-ritmisch persoon als ik was het gelukkig goed te volgen.
Morgen naar Cusco!
Afgelopen maandag zijn we met de bus vanuit La Paz naar Copacabana vertrokken om Lago Titicaca te bekijken. Veertig procent van het meer behoort tot Bolivia en de overige zestig procent behoort tot Peru. Lago Titicaca ligt op een hoogte van 3800 meter en is daarmee het hoogste meer van de wereld.
Eenmaal aangekomen in Copacabana gelijk de boot gepakt naar Isla del Sol. Hier werd de boot opgewacht door vele jonge kinderen. Ze probeerden je allemaal in hun hostel te krijgen. Het eigenlijke dorp aan de zuidkant van het eiland ligt boven op de berg. Aangezien wij geen zin hadden om met onze backpack de berg op te lopen hebben we een hostel vlak bij de haven uitgekozen. Het hostel werd gerund door een vrouw in mooie Boliviaanse klederdracht. Ze was erg lief en behulpzaam dus we besloten ook om bij haar te eten en te onbijten. Het was erg aandoenlijk om te zien hoe erg zij haar best deed om het ons naar de zin te maken. Ik moest wel erg wennen aan de kou 's nachts. Heb gewoon in mijn thermoshirt geslapen met de wollen sokken aan!
De volgende ochtend was het tijd om te gaan trainen voor de Nijmeegse vierdaagse. We zijn met de boot van het zuiden naar het noorden gegaan en van daaruit was er een mooie wandeling terug naar het zuiden. Het was in totaal 9km en dan denk je: ach 9km dat loop je in minder dan 2 uur. Maar het was niet zomaar 9km, nee, continu klimmen en afdalen op een hoogte van 3800 meter! Dat betekend dat je snel en vaak compleet buiten adem bent! Al met al wel een goede oefening dus.
Woensdag met de bus naar Puno in Peru gegaan. De stempels halen bij de grenzen van Bolivia en Peru ging verbazingwekkend snel. Zo snel hadden we het eigenlijk nog niet meegemaakt!
Vandaag heb ik een dagtour gedaan naar Uros islands en Taquile island. Uros islands zijn drijvende eilanden. Alles is gemaakt van riet. Vele boten vol toeristen vertrokken die ochtend vanuit de haven van Puno. Eenmaal aangekomen bij Uros zag je op verschillende eilanden de lokale mensen klaar staan om ons te ontvangen. Een ontzettend genant gevoel bekroop mij onmiddelijk. Toen we dichterbij kwamen werd mij duidelijk dat echt alles van riet is. Met een brok in mijn keel en met tranen in mijn ogen besefte ik mij onder welke omstandigheden deze mensen leven.
De president van het eiland dat wij bezochten legde ons uit dat er een blok met zand en riet te water gelaten wordt. Dit wordt vast gezet met ankers en daarna worden er verschillende lagen riet overheen gelegd. Daar bovenop worden de huizen van riet gebouwd. Een eiland blijft 40 jaar bestaan. Om te laten zien dat het echt een drijvend eiland is lieten ze door middel van een touw zien dat het rondom het eiland 18 meter diep is. De mensen hier leven van het jagen en het vissen en sinds jaren ook van het toerisme. De mensen namen ons mee hun huis in zodat we dit konden bekijken. Daarna kregen we de gelegenheid om souvenirs te kopen. Tsja dat doe je wel als je je zo geneerd.
De volgende stop was Taquile. Hier leeft een andere stam met andere gewoonten. Zo dragen de getrouwde mannen een rode muts en dragen de vrijgezelle jongens die op zoek zijn naar een vriendin een rode muts met een witte punt. De meesten trouwen rond hun 20e. Scheiden gebeurd op dit eiland niet. Mocht je partner overlijden dan hertrouw je niet. Wanneer de jongen de hand van zijn vriendin gaat vragen bij haar vader gooit de vader water in de muts. Wanneer het water er snel uitstroomt betekend dit dat hij geen goede man is voor zijn dochter. De vrouwen laten hun haar groeien. Wanneer ze gaan trouwen maken ze van hun haar een riem voor hun man. Dit als eerbetoon voor hun man.
We hebben op dit eiland bij een familie gegeten. De mannen (bejaarde mannen) stonden de hele tijd te breien. Na het eten werd er gedanst en gezongen. Natuurlijk, het is net alsof ze weten dat ik het niet kan, werd ik uitgekozen om te dansen! Maar zelfs voor een a-ritmisch persoon als ik was het gelukkig goed te volgen.
Morgen naar Cusco!
-
15 April 2011 - 08:08
Marloes:
haa zussie,
zoo mooi verhaal weer. zijn die mensen zo arm, toch na het eten lekker dansen enz. kun je toch wel weer zien dat we hier maar ontzettend verwend zijn he?!
dikke kuss en tot over 25 dagen. Ik zal mama vastbinden zodat ze niet weer voor je op de knieen gaat op schiphol :)
xxxx van de meiden! -
15 April 2011 - 14:36
Rietepiet:
Hey Peet,
Nou tis je weer gelukt; ik zit hier met tranen in mn ogen je verhaal te lezen..
Wat mooi!!!!
Je zult daar vast wel veel souvenirs hebben gekocht?? hhhah
xx Je tante -
15 April 2011 - 18:03
Mams:
hallo lieve peetje,
het is bijna niet voor te stellen , hoe men daar leeft. kan me goed voorstellen dat het je veel deed , op dat moment.
we zijn ondertussen wel erg benieuwd naar de souvenirs , hahaha.
veel plezier in Cusco en doe Sanne de groeten van mij.
dikke kus en tot gauw!!!
ps: ik zal geen hakken dragen , haha -
15 April 2011 - 18:52
Janneke:
Hey Peet,
Wat een belevenissen weer! Kan me voorstellen dat je je een beetje geneert wanneer je daar als luxe-paarje even apies komt kijken... maar ja... jij hebt er ook hard voor gewerkt om dit te kunnen doen, vergeet dat niet!
Geniet er lekker van!
Liefs Janneke -
15 April 2011 - 20:40
Renate:
Hai Peetje,
Wat een ervaringen weer zeg en altijd bijzonder je verhalen te lezen. Lijkt me erg indrukwekkend inderdaad te zien hoe de mensen daar leven!
Maare meis over een klein maandje ben je al weer thuis, kijk er echt naar uit om weer gezellig bij te kletsen en al je verhalen te horen!
Liefs Renate -
17 April 2011 - 08:24
Margot:
Alweer met je hoofd bij de vierdaagse als je nog in het verre Zuid-Amerika zit! Goed de beentjes aan het trainen dus.....niet enorm verbrand daar op Lago Titicaca???
Meis geniet ze nog, ga nog naar de Galapagos???
Kuss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
