![IMG_0623[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/121/891/455_800x600.jpg?r=0)
Een dagje in de chickenbus
21 September 2015 | Nicaragua, Matagalpa
Rond 9 uur kom ik aan bij de hoek van de straat waar de bus zal vertrekken. Echte bustijden kennen ze niet, de bus vertrekt wanneer deze vol is. Het is dus een kwestie van afwachten en gaan. Wanneer ik aankom komen er gelijk 3 mannen op mij afrennen. Of ik mee wil in de bus. Ja graag! Voor ik uberhaupt met mijn ogen geknipperd heb ligt mijn tas al boven op het dak van de bus en word ik nog net niet de bus ingeduwd. Echt alles gaat mee met de chickenbus. Onderweg kwamen we bussen tegen met complete bedden op het dak. Voordat de bus vertrekt komt er een man met een bijbel binnen die wel een kwartier lang begint te prediken.
De bus is ondertussen overvol. Gelukkig heb ik een plekje bij het raam zodat ik van de omgeving kan genieten. Een cd met luide en opzwepende muziek wordt aangezet en daar gaan we. Ohnee, op de volgende hoek staan we alweer stil want er kan altijd nog wel iemand bij in! Ondanks dat we veel stoppen heb ik wel het gevoel dat we aardig kunnen doorrijden. Al gauw zijn we de stad uit en zie ik een prachtige natuur. Veel uitgestrekte vlaktes met bergen en vulkanen als achtergrond. De opzwepende muziek galmt nog steeds door de bus en ik waan mij op dat moment op een tropische bestemming. Wanneer ik nog eens goed kijk zie ik dat de man voor mij achteloos zijn afval uit het raam gooit. De mensen zijn zich hier totaal niet bewust van de prachtige natuur. Het is de normaalste zaak van de wereld om alles letterlijk van je af te gooien. Helaas ligt het op veel plekken daarom ook vol met plastic.
Toch is de natuur niet het enige wat ik zie. Langs de snelweg staan vervallen huizen. Sommige van steen maar de meesten van golfplaten of hout. Velen proberen met een klein winkeltje of een kraampje wat te verkopen aan de mensen die voorbij komen. Langs de weg zie je veel mensen, vooral mannen en kinderen, gewoon zitten of staan. Wanneer ik dit zo zie lijkt het net of ze daar de hele dag wezenloos voor zich uit zitten te staren. Verderop staat een vrouw in een grote betonnen wasbak de was te doen. De was wordt over het prikkeldraad rondom het huis. Behalve de buschauffeurs en de bijrijders lijkt hier verder niemand haast te hebben. Tranquillo, tranquillo.
De bus stopt nog regelmatig, luid toeterend, en op sommige plaatsen stapt een verkoopster in. Het zijn veelal vrouwen, met schorten, vieze kleren en rouwranden onder de nagels, die zelfgemaakte etenswaren en drinken proberen te verkopen. Het is erg warm in de bus dus een colaatje en bananenchips gaat er wel in. De glimlach van de vrouw doet mij de hitte even vergeten! Bij de volgende stop stapt deze vrouw weer uit om daarna weer in een andere bus te stappen om daar haar spullen te verkopen. Bij deze halte staan we wat langer stil. Naast mijn raam staat een grote container en hier scharrelen 4 kinderen omheen. Wanneer 1 van de kinderen de container instapt vliegen er tig vliegen op. De vangst van de dag, een verrotte vissenkop. Dit raakte mij recht in het hart. Deze kinderen hebben geen jeugd maar moeten op zoek naar eten om te overleven.
Halverwege de route is de bus een stuk leger. Dit gedeelte van de route gaat door kleine, arme bergdorpjes. Alsof de chauffeur aanvoelt dat luide, opzwepende muziek hier niet op zijn plaats is wordt er een andere cd opgezet. Deze rustige muziek zorgde ervoor dat alles wat ik tijdens mijn reis heb gezien in 1x keihard binnenkwam. Vechtend tegen mijn tranen om de armoede, de scharrelende kinderen maar de oh zo vriendelijke bevolking werd ik mij opeens weer erg bewust van alle luxe die ik heb. Voor deze mensen is het geen vanzelfsprekendheid en ondanks de armoede zijn de mensen super vriendelijk en willen ze alles delen.
Opeens blijkt de busrit ten einde. In the middle of nowhere moet iedereen de bus uit. Dit is de eindstop! Blijkbaar is iedereen op de hoogte want ze gaan allemaal snel hun eigen gang. Ik sta daar met mijn tassen in de brandende zon in een heel klein bergdorpje. Wederom de attractie van de dag want alle mannen verdraaien hun nek en zijn nu schor. Gelukkig is oostindisch doof geen onbekend begrip voor mij dus ik ga eerst maar eens op zoek naar een toilet. Die hebben ze! Achter een garage waar mannen aan het klussen zijn mag ik gebruik maken van het toilet. Aangezien mijn reis nog niet ten einde is heb ik daar maar gebruik van gemaakt. Zo kom je nog eens ergens!
Gelukkig kwam er een kwartier later een andere bus aan die mij naar de plaats van bestemming bracht. Wederom met luide, opzwepende muziek!
De bus is ondertussen overvol. Gelukkig heb ik een plekje bij het raam zodat ik van de omgeving kan genieten. Een cd met luide en opzwepende muziek wordt aangezet en daar gaan we. Ohnee, op de volgende hoek staan we alweer stil want er kan altijd nog wel iemand bij in! Ondanks dat we veel stoppen heb ik wel het gevoel dat we aardig kunnen doorrijden. Al gauw zijn we de stad uit en zie ik een prachtige natuur. Veel uitgestrekte vlaktes met bergen en vulkanen als achtergrond. De opzwepende muziek galmt nog steeds door de bus en ik waan mij op dat moment op een tropische bestemming. Wanneer ik nog eens goed kijk zie ik dat de man voor mij achteloos zijn afval uit het raam gooit. De mensen zijn zich hier totaal niet bewust van de prachtige natuur. Het is de normaalste zaak van de wereld om alles letterlijk van je af te gooien. Helaas ligt het op veel plekken daarom ook vol met plastic.
Toch is de natuur niet het enige wat ik zie. Langs de snelweg staan vervallen huizen. Sommige van steen maar de meesten van golfplaten of hout. Velen proberen met een klein winkeltje of een kraampje wat te verkopen aan de mensen die voorbij komen. Langs de weg zie je veel mensen, vooral mannen en kinderen, gewoon zitten of staan. Wanneer ik dit zo zie lijkt het net of ze daar de hele dag wezenloos voor zich uit zitten te staren. Verderop staat een vrouw in een grote betonnen wasbak de was te doen. De was wordt over het prikkeldraad rondom het huis. Behalve de buschauffeurs en de bijrijders lijkt hier verder niemand haast te hebben. Tranquillo, tranquillo.
De bus stopt nog regelmatig, luid toeterend, en op sommige plaatsen stapt een verkoopster in. Het zijn veelal vrouwen, met schorten, vieze kleren en rouwranden onder de nagels, die zelfgemaakte etenswaren en drinken proberen te verkopen. Het is erg warm in de bus dus een colaatje en bananenchips gaat er wel in. De glimlach van de vrouw doet mij de hitte even vergeten! Bij de volgende stop stapt deze vrouw weer uit om daarna weer in een andere bus te stappen om daar haar spullen te verkopen. Bij deze halte staan we wat langer stil. Naast mijn raam staat een grote container en hier scharrelen 4 kinderen omheen. Wanneer 1 van de kinderen de container instapt vliegen er tig vliegen op. De vangst van de dag, een verrotte vissenkop. Dit raakte mij recht in het hart. Deze kinderen hebben geen jeugd maar moeten op zoek naar eten om te overleven.
Halverwege de route is de bus een stuk leger. Dit gedeelte van de route gaat door kleine, arme bergdorpjes. Alsof de chauffeur aanvoelt dat luide, opzwepende muziek hier niet op zijn plaats is wordt er een andere cd opgezet. Deze rustige muziek zorgde ervoor dat alles wat ik tijdens mijn reis heb gezien in 1x keihard binnenkwam. Vechtend tegen mijn tranen om de armoede, de scharrelende kinderen maar de oh zo vriendelijke bevolking werd ik mij opeens weer erg bewust van alle luxe die ik heb. Voor deze mensen is het geen vanzelfsprekendheid en ondanks de armoede zijn de mensen super vriendelijk en willen ze alles delen.
Opeens blijkt de busrit ten einde. In the middle of nowhere moet iedereen de bus uit. Dit is de eindstop! Blijkbaar is iedereen op de hoogte want ze gaan allemaal snel hun eigen gang. Ik sta daar met mijn tassen in de brandende zon in een heel klein bergdorpje. Wederom de attractie van de dag want alle mannen verdraaien hun nek en zijn nu schor. Gelukkig is oostindisch doof geen onbekend begrip voor mij dus ik ga eerst maar eens op zoek naar een toilet. Die hebben ze! Achter een garage waar mannen aan het klussen zijn mag ik gebruik maken van het toilet. Aangezien mijn reis nog niet ten einde is heb ik daar maar gebruik van gemaakt. Zo kom je nog eens ergens!
Gelukkig kwam er een kwartier later een andere bus aan die mij naar de plaats van bestemming bracht. Wederom met luide, opzwepende muziek!
-
21 September 2015 - 08:01
Dorien:
Wow!!! Geniet nog even van al het moois wat je meemaakt! Wederom een superverhaal -
21 September 2015 - 10:16
Ronald En Jolanda:
Wauw wat een indrukwekkend verhaal, ik krijg er een brok van in mijn keel! Wij beseffen ons inderdaad soms niet hoe luxe we het hier hebben. Ik vindt het ook mooi om te lezen hoeveel je geniet van de natuur! Nog veel plezier en nog veel reisplezier gewenst!
Groetjes van ons. -
21 September 2015 - 19:37
Mam:
Hoi Peetje,
Jeetje zeg! Wat een belevenis weer. De mensen daar zijn met zeer weinig tevreden, daar kan menigeen hier nog wat van leren ;-)
Op naar het volgende verhaal , leuk om alles zo mee te krijgen.
Dikke knuffel van mij xx -
21 September 2015 - 20:56
MikMak:
Jeetje Peet, ik zou de hele dag brullend rondlopen daar, lijkt me vreselijk om te zien. Maar tegelijkertijd mooi dat zij ondanks de armoede zo vriendelijk zijn en blij. Benieuwd wat je nu allemaal verder gaat beleven. De heupjes gaan dus steeds lekker los in de chickenbus? Hihi. X knuffel -
22 September 2015 - 07:16
Ria:
Jee peet,
Wat een verhaal...prachtig geschreven.
Zit hier gewoon met tranen in mn ogen te lezen en besef inderdaad dat we het hier lang niet slecht hebben.
Gelukkig zie je door al de armoe heen ook de mooie dingen.
Een mooie lach,vriendelijkheid en de natuur.
Veel plezier en geniet van alles.
Xx Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
