Fantastische reis door twee geweldige landen!

Hola!

De nacht voordat ik naar de prachtige Corn Islands vloog heb ik een nachtje in een hotel met airport shuttle in Managua doorgebracht. Omdat het zondag was en de meesten hier 's ochtends heel vroeg al beginnen te zuipen was het te gevaarlijk om buiten het hotel te komen. Het avondeten kon je via de receptie bestellen en deze liet het bezorgen. Gelukkig was ik niet de enige daar en was het best gezellig zo met z'n allen in het voortuintje van het hotel.
Aangekomen op Big Corn heb ik de boot genomen naar Little Corn. In de wachtrij zit een jongen die ons allen voorziet van een heerlijk muziekje op zijn telefoon. Gelijk merk je het verschil met de rest van Nicaragua. Er wonen hier hele andere type mensen. Iedereen is heel relaxed en haast heeft niemand hier! Het centrum bestaat uit een paar hotels en restaurantjes waarlangs een betonnen paadje loopt. Ik wilde in eerste instantie hier verblijven zodat ik niet alleen in het donker hoefde te lopen. Eenmaal daar besefte ik dat ik helemaal niet daar wilde verblijven maar juist op het strand. Een tochtje van een kwartier in het donker met mijn zaklamp had ik graag over voor mijn hutje aan het strand met uitzicht op de turquoise blauwe zee!!
Een klein, en erg basic, geel hutje was mijn thuis voor mijn laatste vakantiedagen. Als een kind zo blij heb ik het eerste uur op mijn stoel zitten wippen van blijdschap. Wow wat een geweldig uitzicht!!!
Mijn dagen bestonden hier uit zwemmen, verschillende strandjes opzoeken, kletsen met allerlei mensen en cocktails drinken! Klinkt als een heerlijke afsluiting toch?!
Vanochtend heb ik de vroege boot naar Big Corn gepakt omdat ik van hieruit weer terug vloog naar Managua. Hey baby, hey baby! Zes kleine schattige meisjes zitten op de rand van de stoep naar mij te roepen en te giechelen. Wanneer ik wat terug zeg zitten ze allemaal nog harder te giechelen. Dit is nog eens een leuke manier om benaderd te worden! Hiermee kom ik nog eenmaal terug op de mannen hier die echt niet snappen hoe het moet. Ik moest nog een paar uur wachten op mijn vlucht dus ik had besloten om naar het strand te gaan. Daar aangekomen zit er een groepje mannen die gelijk op mij af komen. Er wordt een krukje in de schaduw neergezet waar ik op moet zitten en ze kletsen wat. Één van de mannen hakte een kokosnoot voor mij zodat ik dit kon drinken. Valt mee dacht ik. Tot één van hun zich laat leiden door een sterke eenzijdige aantrekkingskracht. Een veertiger zonder voortanden vraagt of ik de stiefmoeder van zijn kinderen wil worden. Wanneer ik daar voor bedank en aangeef ontzettend verliefd te zijn op mijn vriendje heeft hij daar respect voor zegt hij. Hij babbelt nog wat verder en wil dan zwemmen met mij. Geen bikini is geen probleem, ik kan toch gewoon in mijn ondergoed?!, aldus deze man. Ik slurp snel mijn kokosnoot leeg, wetende dat ik wel kan fluiten naar een uurtje strand hangen en besluit te gaan. Maar voordat ik de kans krijg om weg te lopen begint deze man weer. Het windt hem zo op hoe ik sta. Of we niet nu en hier.... dat hoeft verder niemand te weten! Ik heb de kokosnoot in zijn hand gedrukt en ben langzaamaan weer teruggegaan naar het vliegveld.
Een klein propellervliegtuigje voor 10 passagiers heeft ons in een uurtje teruggebracht naar Managua. Ik zat achter de copiloot en kon zo mooi meekijken. De copiloot sukkelde al snel een beetje in slaap terwijl de piloot zat te schrijven en te rommelen in zijn tas. Ik ben maar gestopt met kijken naar zijn scherm en het luisteren naar piepjes want behalve tijdens het opstijgen heeft de piloot de stuurknuppel niet aangeraakt. Gelukkig was het uitzicht echt geweldig! Af en toe had ik door turbulentie het gevoel in een achtbaan te zitten. Zolang de piloot zijn stuurknuppel niet aanraakt zal alles wel goed zijn! Vanuit de lucht gezien zijn de Corn Islands nog kleiner dan ik dacht. Eromheen is het echt mega blauw!
Ik lig nu in een hangmat in Managua en dat geeft mij eindelijk tijd om de gehele reis nog eens langs te gaan. Op het eind van de vakantie komt mijn sentimentele kant altijd boven. Niet gewoon even om de hoek kijken maar hij is er dan echt helemaal. Ik sta stil bij de vele bijzondere ontmoetingen met locals en andere reizigers maar ook bij al het moois wat ik heb gezien en meegemaakt. Je vraagt je natuurlijk af, wat was nou het mooist of meest bijzonder? Een vraag die ik nooit kan beantwoorden omdat alles zo verschillend is dat het niet te vergelijken is.
Ik heb een geweldige week in Costa Rica gehad waar ik veel bijzondere mensen heb ontmoet. Dit maakte elke belevenis extra speciaal! De mensen in Costa Rica zijn zich bewust van wat hun land te bieden heeft en dit merk je aan alles. De omgang met toeristen, de trots op hun land en de prachtige natuur! Een heerlijk land om te zijn!
Het verschil met Nicaragua is vanaf de grens al gelijk zichtbaar. Een prachtige natuur met veel afval. De mensen hier maken zich nergens druk om. Afval wordt letterlijk van hun afgegooid en dit zie je overal terug. De mensen leven gelaten hun leven en zijn amper bezig met toerisme dus geld verdienen. Wat mij erg verbaasde want ze hebben zoveel moois te bieden! Aan de andere kant siert het ze ook. Een rustig bescheiden, en vaak arm, leven maar erg vriendelijk en vrijgevig. Misschien heb ik de mannen wat negatief neergezet met hun fratsen om de aandacht van een vrouw te trekken maar ik weet ook dat het bij hun cultuur hoort en wij dat niet gewend zijn. Los van dit alles zijn ze ook heel behulpzaam. Altijd een handje helpen bij het uitstappen, tassen dragen en opstaan voor vrouwen met kinderen. Nu ik in mijn hangmat lig wordt er zelfs een ventilator voor mij neergezet want anders is het zo warm. Het ontbreekt mij aan niks!
Ook deze keer heeft het bewustzijn hiervan een aantal keer toegeslagen bij mij. Het verwerken van alle goede herinneringen komt nog maar ik ben mij er erg van bewust hoe bijzonder deze landen zijn!

Besos y hasta luego!