La Pura Vida!

Joehoe!!

Helaas kan ik jullie niet uitleggen wat ik hier ruik, hoor en zie! De natuur ruikt fantastisch, ik hoor continu het geluid van de dieren en alles is hier mega groen. Ken je zo"n gephotoshopte foto? Zo groen is het hier dus echt!! Waanzinnig! In Monteverde heb ik een wandeling over de hanging bridges in het regenwoud gedaan. Zit daar de hele tijd een aap keihard te brullen! Helaas heb ik deze niet kunnen spotten maar het geluid alleen al is erg bijzonder! Omdat buitenstaanders altijd denken dat ik iets met bomen doe hier even een weetje over een bijzondere boom in Costa Rica. De Walking Tree, deze boom heeft de wortels niet in de grond maar in bogen rondom de stam met alleen een klein stukje in de grond. Deze boom heeft zonlicht nodig om te blijven groeien. Wanneer dit niet meer het geval is verplaatst deze boom zich een stukje. Wat ik begreep is dit ongeveer 10 cm. De bomen hier zijn super hoog, en hoog boven deze bomen zoefde ik rond!
Ik bedoel natuurlijk het ziplinen!! Wat was dat een geweldige ervaring!! De eerste 8 kabels zat je als het ware en zoefde je zo naar de overkant. Bij de laatste twee kabels hing ik als een superwoman aan de lijn. Anderhalve kilometer op mijn buik hoog door de lucht! GAAF!!! Ik had een super mooi uitzicht en kon zelfs een kijkje bij de mensen in de tuin nemen. Na deze vliegende tochten stond ik gewoon nog te trillen op mijn benen maar oh wat was het super!!
Helaas begon het hierna te regenen en moest ik mijn weg naar La Fortuna in de regen vervolgen. Een mooie route door de bergen en met de watertaxi over het meer. Helaas vielen de uitzichten letterlijk in het water. La Fortuna staat bekend om de vulkaan El Arenal en deze heb ik alleen tegen het vallen van de avond goed kunnen zien. Een wandeling naar de vulkaan heb ik dit keer aan mij voorbij laten gaan. Wel ben ik naar de Catarata Fortuna geweest. Eerst 500 treden naar beneden om bij deze mooie waterval uit te komen. Ook dit heb ik in de regen gedaan dus ik heb hier weinig dieren gezien. Helaas moest ik die 500 treden ook weer omhoog. Haha viel ff tegen! Omdat het weer slecht bleef en er door de lage bewolking weinig te zien was heb ik vanochtend de bus gepakt richting Nicaragua. Wat een belevenis was dat!
De busrit was erg mooi, veel genoten van de mooie omgeving! Halverwege de busritten is er vaak een pauze, dit keer op een busstation. Wanneer je hier naar het toilet moet staat er bij de ingang een grote bak met stukjes wc papier. Iedereen moet hier entree betalen en krijgt dan een stukje papier mee! Net als in Zuid Amerika ben je ook in Costa Rica als toerist de bezienswaardigheid zelve! Iedereen, echt iedereen zat mij daar van top tot teen te bekijken. Een oud mannetje deed er nog een schepje bovenop, die bleef naast mij staan en fluisterde steeds hoe mooi ik ben. Ieh rot op! Dan heb ik liever de schattige puber die in het restaurant de koffie inschonk. Hij praatte engels met andere toeristen. Toen ik aan de beurt was kwam hij met een hele grote glimlach op mij af lopen. Ik bestelde netjes in het spaans mijn koffie en terwijl hij het in begon te schenken bleef hij mij met die grote glimlach aankijken en vroeg hij wat koffie met melk in het engels is. Haha ik had allang gehoord dat hij engels kon maar goed ik gaf braaf antwoord wat het in het engels is. Ondertussen bleef hij maar schenken en glimlachen totdat hij door kreeg dat mijn kopje en schotel echt niet voller konden.
Terugkomend op de busrit, na 6 uur kwamen we aan bij de grens met Nicaragua. Hier moesten we in een lange rij gaan staan om onze exit stempel te halen. Gelijk vloog iedereen op je af of je geld wilde wisselen. Nee natuurlijk wil ik geen geld wisselen! Tussen deze mensen liepen ook de mensen bij wie je alvast cash je exit tax moest betalen. Voelde echt heel vreemd om dit midden op straat te doen maar goed zonder dat geen stempel. Eenmaal een exitstempel in mijn paspoort moest ik een paar honderd meter door niemandsland lopen naar de immigratiedienst van Nicaragua. Ook hier werd je naar iemand toegestuurd waar je een vierkant uitgeknipt papiertje met een stempel meekreeg. Want, zonder dit geen entrada stempel in je paspoort!?! Een stukje verderop was het immigratie kantoor. Echt wat een chaos! Bussen voor de deur, schreeuwende verkopers en buschauffeurs en ontzettend veel mensen. Ik stond nog geen stap binnen of ik werd weer naar een loket gestuurd. Hier stond een hysterisch meisje naar iedereen te krijsen dat je toch eerst langs haar moest want anders kreeg je echt geen stempel. Uhm ok, een dollar betaald voor ik weet nog steeds niet wat en toen eindelijk in de rij bij de douane. Met 40 graden en geen enkele verkoeling was dit echt ontzettend zweten maar gelukkig duurde dit maar een half uur. Braaf al mijn papiertjes en bonnetjes ingeleverd, nu entrada tax betaald en daar had ik dan eindelijk mijn entrada stempel voor Nicaragua!
In totaal heb ik twee uur doorgebracht rondom de grens! Na een hoop heisa en geschreeuw kon ik mee in de bus naar Granada! Vanuit de bus zag ik al dat de natuur hier droger is en de mensen veel armer. Ik ben heel benieuwd wat voor moois ik hier ga zien en doen. Aankomende tijd ga ik genieten van de schoonheid van Nicaragua!!

Besos!