Prachtige wildlife!

Hola todos!

Na een lange dag met drie vluchten, waarbij ik op het vliegveld van Atlanta precies 30 min had om uit te stappen, keihard te rennen van gate B naar gate E en precies 1 minuut voor vertrek nog kon instappen in het vliegtuig naar San Jose, kwam ik aan in Central America! Ook dit keer bleek de aantrekkingskracht naar dit continent mega groot en eenmaal daar voelde het ook gelijk weer goed!
San Jose is een grote, saaie stad waar echt niks te zien was. Ik heb hier 1 dag doorgebracht omdat ik zaterdags om 6.00 uur opgepikt zou worden voor mijn trip naar Tortuguero. Ik had het geluk dat er een 52 jarige Japanse dame op hoge hakken en een overvolle handtas instapte waar ik nu nog om lach. Ze wist echt heel veel maar het was onmogelijk om haar te volgen. Haar engels ging gepaard met japanse klanken, OH, woord, AH, woord, OH etc. Dan haak ik al af:). Ze liet ook om de 10 min iets vallen waarop ze weer op haar knieen door de bus kroop.
Eenmaal de stad uit was alles zo mooi groen! Onderweg reden we door kilometerslange bananenplantages. Om de bananen te beschermen tegen spinnen en andere insecten hangen er om elke tros grote blauwe zakken. De bananen groeien dus verder in de zak. De Del Monte en Dole vrachtwagens rijden hier af en aan!
Tortuguero is alleen per boot te bereiken en deze boottrip was zo mooi. Het is niet uit te leggen hoe groen het is en hoe vol het staat met bomen en planten. Onderweg zagen we apen, kaaimannen, iguanas en mooie vogels. Super! Drie dagen lang verbleef ik in een lodge aan het wáter waar de apen rondom mijn hut heen liepen. Wat een geweldig schouwspel was dat! Omdat het hier in de ochtenden vaak mooi weer is vindt alles heel vroeg plaats. Zo sta ik elke dag al om 5.00 uur nast mijn bed voor een activiteit. Zo ook in Tortuguero. Daar werd ik elke ochtend met de boot opgehaald om rond te varen en wildlife te spotten. Het enige wat je hoorde waren de vele vogels en de schreeuwende apen. Verder echt helemaal niks! Prachtig en echt genieten. ´s Middags werden we afgezet in het dorpje Tortuguero. Er is 1 straat met allemaal vervallen huizen en daar gebeurd het. De Japanse dame kwam daar op haar hoge hakken en een mega kort broekje aanzetten. Zoals een echte japanner doet maakte ze overal foto´s van en zwaaide ze naar alles en iedereen. Dat iedereen haar van top tot teen zat te bekijken en daarna mij medelijdend en lachend zaten aan te kijken had ze niet eens door. Ik had er bijna plaatsvervangende schaamte van gekregen.
Die avond gingen we bij de schildpadden kijken. Op dit moment komen er honderden schildpadden het strand op om eieren te leggen. Eerst graven ze een nest en als dat goed voelt gaan ze de eieren leggen. Per keer leggen ze ongeveer 120 eieren en dit doen ze ongeveer 8 keer per jaar, hun hele leven lang. Er komen 2 a 3 eieren per keer uit en daarna raakt de schildpad even in een soort trance. Ze kunnen wel 120 jaar worden dus bedenk hoeveel eieren ze kunnen leggen. Helaas overleven er maar een stuk of 10 en wordt de rest opgegeten. Het gebied wordt hier goed beschermd door de rangers en alleen onder begeleiding van een gids mag je het strand op om te kiken. Verlichting en camera´s waren absoluut niet toegestaan. Wanneer je dit wel zou doen kan de schildpad schikken en terugkeren naar zee. Waneer zij al begonnen zou zijn met het leggen van de eieren zou ze deze onderweg verliezen. Alleen de gidsen mochten een rood licht op de achterkant schijnen. De schildpad die ik heb gezien was echt mega groot! Het voelde wel wat vreemd om te zitten kijken terwijl zij haar eieren legde maar het was ook heel bijzonder! Na het leggen van de eieren had ze nog ongeveer een uur nodig om het nest dicht te maken en terug te keren naar zee.
Ook hier wist de Japanse dame weer alle aandacht naar zich toe te trekken. Ze haalde namelijk gelijk een camera te voorschijn terwijl dat dus verboden was. En toen haar gevraagd werd om plaats te maken voor anderen wilde ze niet meer weg en begon ze hysterisch te roepen dat ze echt niet wegging. Uiteindelijk is ze afgevoerd door de ranger en teruggebracht naar het dorp. Toen wij daar terugkwamen stond ze met de oude zuiplap van het dorp op straat te dansen. Ik hoorde van mijn gids dat ze dit dus 2 uur lang had staan doen!
Na al deze geweldige wildlife experiences was het maandag tijd om verder te reizen naar Monteverde. Een dorp in het midden van de jungle waar ze de hanging bridges hebben. Gister heb ik hier rondgelopen over bruggen die wel 20 meter hoog waren en boven de boomtoppen hingen. Erg mooi! Maar waar Monteverde vooral om bekend staat is de ziplining boven de boomtoppen!
Me Jane is gonna try this out right now!

Adios!